Budowę rozpoczęto w czasach Królestwa Polskiego, w roku 1832. Twórcą projektu spichlerza był Jan Jakub Gay. 

 

Ta monumentalna budowla została zbudowana na rzucie prostokąta o wymiarach 165,45m/22,00m. Od strony Narwi posiadała trzy otwarte portale. Portal środkowy, największy wyposażony był w urządzenia dźwigowe, ze schodami dochodzącymi do samego lustra wody. Od strony południowej, od lądu, budynek posiadał tylko jeden portal umieszczony centralnie. Grubość murów w części parterowej wynosi aż 180 cm. Spichlerz jest budowlą neorenesansową, czterokondygnacyjną od zewnątrz, wewnątrz posiadał sześć kondygnacji. Wiele elementów ozdobnych, a zarazem praktycznych jak np. uchwyty cumownicze w kształcie podkowy z pięknym odlewem głowy starca, dodaje tej budowli niesamowitego uroku. Jego budowę zakończono w 1844 r.

 

Przeznaczeniem spichlerza zawsze było magazynowanie żywności. Pierwotnie, w latach 1844-1852 był magazynem zboża. Później aż do roku 1939 spełniał rolę magazynu prowiantu dla intendentury wojskowej i magazynu wojennego. Tym bardziej niezrozumiała jest jego potoczna nazwa – mennica, ponieważ nigdy nie spełniał on takiej roli.

 

Spichlerz użytkowany był do września 1939 r. Podczas ofensywy wojsk niemieckich na modlińską twierdzę budynek został zbombardowany. Nastąpiło to najprawdopodobniej pomiędzy 22 a 27 września. 

 

Spichlerz został w znacznym stopniu zniszczony. Zachodnie, nieistniejące dzisiaj skrzydło spichlerza, zostało rozebrane tuż po wojnie.