Wieża wodna
Neogotycka wieża wodna, znajdująca się wewnątrz dziedzińca koszarowego, pod względem architektonicznym jest pięknie opracowana. Jest to budowla prawdopodobnie wzniesiona przez polskiego architekta. Zbudowana na planie koła (ośmioboku), murowana z cegły, otynkowana, dwukondygnacyjna. Otoczona jest wydatnymi filarami, będącymi przyporami, utrzymującymi sklepienie nad zbiornikiem wodnym. Wieża stwarza wrażenie budowli lekkiej o charakterze pałacyku. Przestrzenie pomiędzy przyporami zadaszono, tworząc w ten sposób wnęki. W nich umieszczone są wylewki wody z zagiętej łukowo rury, umocowanej w otwartej paszczy lwa. Zasadniczo we wnęce znajduje się jedna głowa lwa. W trzech znajdują się po dwie wylewki z mniejszymi głowami lwów. Z pojedynczych wylewek pobierano wodę (zimną) prosto ze zbiornika, z wylewek umieszczonych parami, można było pobierać wodę podgrzaną, bo tuż za ścianą znajdował się piec grzewczy. Zbiornik znajdujący się na drugiej kondygnacji, umieszczony jest na potężnych filarach. Ma on 12,5 m średnicy i ok. 3 m wysokości. Do wnętrza wieży wchodzi się przez bogato dekorowane rozetami kwiatowymi dwuskrzydłowe drzwi. Nie ma jasności co do roku, kiedy oddano wieżę do użytku, prawdopodobnie w 1847 r.