Więcej niż kino
"Więcej niż kino" to nie tylko szansa na obejrzenie ciekawych filmów, ale także możliwość spotkania się z wybitnymi przedstawicielami ze "świata filmu", producentami, reżyserami, scenarzystami, operatorami, aktorami.
28 września 2012 r. o godzinie 19.00 red. Stanisław Zawiśliński przedstawi nam jednego z najbardziej rozpoznawalnych polskich reżyserów - Janusza Zaorskiego.
Janusz Zaorski (ur. 19 września 1947 r. w Warszawie) – polski scenarzysta, reżyser i producent filmowy, były przewodniczący Krajowej rady Radiofonii i Telewizji. Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Rejtana w Warszawie. Ukończył następnie (w 1969) studia na Wydziale Reżyserii łódzkiej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej. Jako reżyser debiutował w 1970. W około dziesięciu filmach wystąpił również jako aktor. W 1987 został przewodniczącym Polskiej Federacji Dyskusyjnych Klubów Filmowych, a rok później kierownikiem artystycznym Zespołu Filmowego "Dom". W latach 1987–1989 zasiadał w Komitecie Kinematografii, od 1991 do 1993 sprawował urząd prezesa Komitetu do Spraw Radia i Telewizji, a od 1994 do 1995 przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.
25 maja 2011 r. na uroczystości w siedzibie Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego został odznaczony przez ministra Bogdana Zdrojewskiego Złotym Medalem zasłużony Kulturze Gloria Artis.
W grudniu 2011 r. otrzymał nagrodę Tele - Splendor (za dar mówienia o tym, czego nie widać, za umiejętność pokazywania tego, czego nie słychać, za najbardziej telewizyjne słuchowisko).
Reżyser następujących filmów: "Na dobranoc" (1970), "Kaprysy Łazarza" (1972), "Uciec jak najdalej" (1972), "Awans" (1974), "Chleba naszego powszedniego" (1974), "Partita na instrument drewniany" (1975), "Pokój z widokiem na morze" (1977), "Zaległy urlop" (1978), "Dziecinne pytania" (1981), "Matka Królów" (1982), "Baryton" (1984), "Zabawa w chowanego" (1984), "Jezioro Bodeńskie" (1985), "Do domu" (1987), "Piłkarski poker" (1988), "Goryl, czyli ostatnie zadanie" (1989), "Panny i wdowy" (1991), "Sprawa kobiet" (1992), "Szczęśliwego Nowego Jorku" (1997), "Haker" (2002), "Cudownie ocalony" (2004), "Lekarz drzew" (2005), "Tyberiada polska" (2010).
Seriale: "Zezem" (1976), "Punkt widzenia" (1980), "Panny i wdowy" (1991), "Złotopolscy" (1997-2009).
Podczas wieczoru obejrzymy także film pt. "Matka Królów" – dramat polityczny z 1982 r. Premiera filmu odbyła się dopiero w 1987 roku. Czas emisji 127 minut.
Adaptacja powieści Kazimierz Brandysa o losach prostej kobiety i jej czterech synów od lat trzydziestych do pięćdziesiątych XX wieku, w tonacji rozrachunkowej ze stalinizmem.
Muzykę do filmu skomponował Przemysław Gintrowski.
"Matka Królów" zajmuje szczególne miejsce w dorobku reżyserskim Janusza Zaorskiego jako jego najwybitniejsze dzieło, uhonorowane aż 15 różnymi nagrodami, w tym 10 zagranicznymi, m.in. na festiwalach w Berlinie, Francji, Włoszech, Jugosławii. Ekranizacja wydanej w 1957 r., w nakładzie zaledwie 10 tysięcy egzemplarzy, powieści Kazimierza Brandysa, realizowana na przełomie 1981 i 1982 r., w niemal konspiracyjnych warunkach stanu wojennego, czekała aż 5 lat, do 1987 r., na oficjalną premierę. Jednak pomysł nakręcenia tego filmu zrodził się jeszcze na początku lat 70. W 1972 r. Janusz Zaorski miał już gotowy napisany przez siebie scenariusz, ale kolejni szefowie polskiej kinematografii odmawiali mu zgody na rozpoczęcie zdjęć. Dopiero w 1981 r., w okresie "solidarnościowego" przełomu, scenariusz zaakceptowano i w listopadzie tegoż roku rozpoczęto prace.
Warszawa, rok 1933. Po śmierci męża zubożała Łucja Król przeprowadza się wraz z trzema synami - Klemensem, Zenonem i Romanem do sutereny na Solcu. Tam na świat przychodzi czwarty syn, Stanisław. Wdowa nie ma środków do życia, zmuszona jest zarabiać praniem bielizny. Po jakimś czasie zdobywa zaufanie sąsiada komunisty dr. Wiktora Lewena, który powierza jej sprzątanie swego mieszkania. Policja obiecuje Łucji wynagrodzenie za składanie informacji o Lewenie. Łucja zgadza się, ale uprzedza sąsiada. Wkrótce Lewen i tak zostaje aresztowany i skazany na siedem lat więzienia. Wybucha wojna. Zenek zostaje wywieziony na roboty do Rzeszy. W domu Łucji niespodziewanie zjawia się Lewen. Wdowa udziela mu schronienia. Wiktor szybko zyskuje sympatię chłopców, dokształca Klemensa i jego dziewczynę Martę oraz ich kolegę Koguta - członka podziemnej organizacji. W czasie akcji w niemieckiej kawiarni Kogut ginie, a Klemens zostaje zatrzymany przez Niemców. Rok 1945. Łucja wraz z najmłodszym synem wraca do wyzwolonej Warszawy. W domu zjawią się także Zenon i Klemens, teraz oficer LWP. Lewen jest członkiem partii. Towarzysz Grzegorz informuje go, iż podejrzewa się, że Koguta nie zastrzelili Niemcy. Klemens zostaje aresztowany. Łucja wraz z Martą, teraz już jej synową, zwracają się o pomoc do Lewena. Wiktor ręczy osobiście za uczciwość Klemensa. Bez skutku. Na naradzie partyjnej padają słowa krytyki pod jego adresem. Łucja wezwana do szkoły dowiaduje się, że Stasio wyparł się Klemensa, skoro jest on wrogiem państwa. Biegnie do domu i policzkuje syna. Od Klemensa odwraca się także jego żona Marta. W czasie śledztwa Klemens przyznaje się do tego, że jest winny śmierci Koguta. Odwołuje swe zeznania, gdy umiera Stalin, wyraża wdzięczność Lewenowi, ale wycieńczony głodówką umiera.
Obsada
• Magda Teresa Wójcik - Łucja Król,
• Zbigniew Zapasiewicz - Doktor Wiktor Lewen,
• Franciszek Pieczka – węglarz Cyga,
• Joanna Szczepkowska - Marta,
• Bogusław Linda – Klemens Król, syn Łucji,
• Michał Juszczakiewicz – Staś Król, syn Łucji,
• Henryk Bista – Grzegorz,
• Krzysztof Zaleski – Roman Król, syn Łucji,
• Adam Ferency – Zenon Król, syn Łucji,
• Marek Kępiński – sekretarz "Grzegorza",
• Andrzej Szejnach – volksdeutsch,
• Jerzy Stuhr - Ubek,
• Bogusław Sar - Hans Konig, pijany żołnierz niemiecki,
• Bożena Miller – dziewczyna Stasia.
Metryka
- Autor NOK
